Een grote verborgen energieslurper

Je kent het gevoel vast dat je iets doet of ergens bent geweest wat je leegzuigt. Je voelt je energie weglekken of je komt ‘gesloopt’ thuis. Dat is een energieslurper. Een aantal weet je van jezelf. Piekeren is er één van. Het continu onderdrukken van gevoelens en emoties ook. Werk wat niet bij je past is een ander voorbeeld.

Dit kost voor iedereen veel energie maar als je een vorm van reuma of andere chronische aandoening hebt, heb je gewoon minder energie tot je beschikking. Ook je herstel duurt meestal langer. Slim omgaan met je energie is dan wel handig.

Nu zijn er ook energieslurpers die verborgen zijn. Als ze verstopt zijn, vallen ze je meestal minder goed op. Je voelt je moe en hebt geen idee hoe dat nu komt. Je hebt alles nagelopen en voor je gevoel doe je alles goed. Toch herstel je langzamer dan je dacht. De kans is groot dat er een verborgen energieslurper bezig is.

Maar ja, wanneer is die nu verborgen? Je weet bijvoorbeeld prima van jezelf dat je geneigd bent teveel hooi op je vork te nemen. Maar wanneer is die vork dan te vol? En waarmee vul je je vork dan? Als de vork gevuld is met activiteiten die je leuk vindt en waar je energie van krijgt, voelt dat wel degelijk anders dan als je vork gevuld is met activiteiten die moeten, waar je totaal geen zin in hebt of die je heel erg veel moeite kosten. Als de vork gevuld is met leuke dingen vind je het minder erg dat je er moe van wordt en neem je je langere hersteltijd op de koop toe.

Keuzes maken speelt hierin een belangrijke rol. Maar soms zijn er energieslurpers die echt verborgen zijn en je dus totaal niet opvallen. Bijvoorbeeld omdat je je hele leven al op een bepaalde manier zaken aanpakt. Dat is voor jou zo gewoon dat het tot nu toe nooit bij je is opgekomen dat als energieslurper te zien.

Zo’n belangrijke verborgen energieslurper is uitstelgedrag. Vaak gaat het om iets waar je tegenop ziet, wat je eng vindt of heel moeilijk. Je kunt het heel lastig uitbesteden. Of je hebt met collega’s afgesproken dat jij het zou doen en het nu dus jouw taak is.

Wat is er zo nadelig aan uitstelgedrag?
Het belangrijkste nadeel van uitstelgedrag is dat je er in je hoofd mee rond blijft lopen. Je denkt er steeds aan “o ja, dat moet ook nog”. En dat kost heel erg veel energie. Hoe langer je het uitstelt hoe meer energie dit kost. Dan hebben we het nog niet gehad over collega’s of vrienden die je eraan helpen herinneren als je het te lang uitstelt. Je krijgt er nog (vervelende) opmerkingen bij ook. Het zuigt je leeg.

Het wordt nog gecompliceerder als de reden waarom je het uitstelt, is omdat je geen ‘nee’ durft of kan zeggen. Je houdt met moeite alle ballen in de lucht. De taak die je het lastigst vindt, stel je dan het langste uit. Kortom je komt in de knoop.

Enkele tips.

• Voorkom dat je direct ‘ja’ zegt. Geef jezelf even de tijd om het binnen te laten komen. Dat kan ook eenvoudig door even een paar keer in- en uit te ademen. Dat lijkt lang maar dat is het niet.

• Vraag wanneer het af moet zijn. Is dat realistisch voor je? Als dat ver weg is, is dat voor jou met je uitstelgedrag onhandig. Zorg dan voor een goede planning.

• Pak een lastige taak zo snel mogelijk op. Je zult merken dat alle beren die je tegenkomt in je hoofd minder groot zijn dan gedacht.

• Zet de deadline voor jezelf eerder dan de uiteindelijke deadline. Zo creëer je speelruimte voor jezelf als er iets onverwachts tussenkomt.

• Het hoeft allemaal niet in één keer perfect. Laat een concept aan je collega’s of vrienden zien. Zo zien ze dat je ermee bezig bent en jij weet of je op de goede weg zit.

• Als je vastloopt met de opdracht of taak, blijf dan niet zelf aanmodderen maar vraag hulp. Je staat er zelden alleen voor.

• Als je merkt dat je het toch niet redt, geef dat aan je collega’s of vrienden aan. Liefst zo snel mogelijk. Dan is iedereen bereid mee te denken om een oplossing te vinden. Als je niks zegt, wordt de frustratie bij alle partijen groter.

Hoe ga jij met uitstelgedrag om? Ik zie je reactie graag hieronder.