Als je je zwemdiploma hebt, herinner je je vast het watertrappelen nog wel. Je benen gingen als een gek tekeer en je vingers, meestal je 2 wijsvingers, moest je boven water houden. Als je moe werd dreigde je naar beneden te zakken en ging je maar weer harder trappelen.
Zo gaat het soms ook als je werkt met een chronische aandoening. Soms heb je het gevoel dat je heel hard trappelt en toch naar beneden dreigt te zakken zonder dat je het gevoel hebt daar iets aan te kunnen doen. Of zoals iemand mij vertelde “ik heb het gevoel dat ik totaal geen grip heb op mijn werk en taken en dat maakt mij onzeker.”
De vraag is dan natuurlijk: wat zou er gebeuren als je stopt met trappelen?
Als we het beeld van het watertrappelen er nog even bijhouden, misschien draai jij je wel lekker op je rug en drijf je heerlijk op het water waarna je weer genoeg energie hebt om rustig naar de kant te zwemmen. Of komt iemand anders je helpen om boven water te blijven en hoef je het niet meer alleen te doen.
- Misschien ben je vergeten te vragen wat de deadline is en hoef je er helemaal niet acuut mee aan de slag.
- Of hoort die taak wel helemaal niet bij jou en is het op jouw bordje gelegd .
- Je bent bijvoorbeeld net terug van een paar weken vrij en krijg je mailtjes waarvan je geen idee hebt waar het over gaat.
Er komen vaak meerdere mogelijkheden naar boven als jij het jezelf gunt om even een pas op de plaats te maken en de situatie in ogenschouw te nemen. Zo kun je rustig bekijken wat je wel kunt doen om weer grip te krijgen.
Neem vooral even gas terug als je in drukke situaties zit. Als het druk is in je hoofd of als je je gestrest voelt, neem dan juist even pauze of gas terug. Doe je dat niet dan is de kans erg groot dat je langer met je taak bezig bent, chaotischer te werk gaat en je ook nog eens geïrriteerd raakt. Dat kost allemaal meer energie dan nodig is.
We gunnen het onszelf vaak pas deze ruimte als ons lichaam gaat protesteren en aangeeft ‘tot hier en niet verder’. Dat vechten en maar doorgaan, kun je op wilskracht best lang volhouden. Als je geen rem hebt en maar door blijft gaan, dwingt je lichaam je vanzelf tot een rustperiode. Als je daartegen blijft vechten tegen de situatie kost dat heel veel energie die je dan nergens anders voor kunt gebruiken. Dan wordt het overleven en dat is geen fijn gevoel.
Wat kun je dan wel doen om meer grip op je werkzaamheden te krijgen?
Stop met vechten tegen de situatie waarin je zit. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan maar in essentie komt het hier wel op neer. Als je stopt met vechten komen er vaak onzekerheden of wellicht angsten of andere zaken naar boven die je liever niet wilt voelen of ervaren.
De vraag die hierop volgt is: welke voordelen heeft het je tot nu toe opgeleverd om te blijven vechten of trappelen? Er is een reden (geweest) waarom je dit bleef doen? Als je daar voor jezelf een eerlijk antwoord op hebt, dient de volgende vraag zich aan.
Vraag jezelf eens af of je diep van binnen de situatie wel wilt veranderen? Je hoofd geeft vaak aan van wel maar wat geeft je lichaam aan of wat voel je diep van binnen. Heb je dat helder?
Functioneer eens een tijdje met de ‘rem erop’. Dat heeft 2 voordelen. Enerzijds om je lichaam de kans te geven om te herstellen en weer energie op te doen, anderzijds om te ervaren wat het is om energie over te houden.
Als je het durft een tijdje te functioneren met de rem erop, zul je merken dat je meer overzicht krijgt en makkelijker keuzes kunt maken.
- Wat heeft prioriteit
- Welke zaken moet ik doen en wat hoort bij iemand anders
- Bij wie kan ik mijn vragen kwijt.
Je gaat slimmer met je energie om en het werk wordt er ook leuker van.
De omslag naar meer grip en vertrouwen is ingezet.
Wat zijn jouw ervaringen met watertrappelen op het werk?
Eén reactie
Nicole mailde mij een prachtige reactie op dit artikel en mag ik van haar plaatsen.
“Toen ik enkele jaren geleden dreigde te verdrinken omdat ik uitgeput was van jaren watertrappelen, was jij de eerste die mij begreep. Dat moment was heel fijn voor mij en wil ik je voor bedanken; bij deze! Inmiddels heb ik een gedeeltelijke Wia uitkering. Dat maakt mijn gezondheid niet beter maar ik ben enorm dankbaar voor de rust die het me brengt. ”
Wat ben ik blij met zo’n reactie. Voor mij een reden om door te gaan met het begeleiden van mensen die een chronische aandoening hebben en graag aan het werk willen blijven. Vaak op een andere manier dan gedacht. Er is meer mogelijk dan je denkt.