26 jaar geleden bleek ik reumatoïde artritis (chronische gewrichtsreuma) te hebben. Ik liep al langer rond met dikke klotsknieën en steeds meer gewrichten raakten ontstoken. Van mijn kaak tot mijn grote teen. Ik was zo stijf als een plank. Van de pillen werd ik suf en ik realiseerde me dat volledige genezing nog niet mogelijk was. Ik besloot breder te kijken dan alleen de reguliere geneeskunde. Dat werd me niet in dank afgenomen door toenmalige zorgverleners. Stimulerende opmerkingen als “Je komt nooit meer aan het werk” of “Als je geen medicijnen neemt dan beland je in een rolstoel” kreeg ik naar me toe geslingerd. Ik besloot me er niks van aan te trekken en mijn eigen weg te zoeken.
Tijdens mijn zoektocht ontdekte ik dat een aantal mensen die met alternatieve geneeswijzen bezig is, zich denigrerend uitlaat over de reguliere geneeskunst. Ik werd daar moe en verdrietig van, alsof regulier en alternatief afzonderlijk voor alles een oplossing hebben.
Waarom vechten ze elkaar nog steeds de tent uit terwijl samenwerken tot veel betere resultaten leidt. Ik zie het in een hospice waar de mensen voetzoolreflexmassage krijgen. Hierdoor worden de mensen veel rustiger en meer ontspannen. Of kijk naar de plastisch chirurg die aan een vriendin van mij vertelt dat ze Arnica (een homeopathisch middel) moet kopen en in welke dosering ze dit voor en na de operatie in moet nemen. Gevolg: geen pijnklachten naderhand of sufheid van de pijnstillers. Meditatie dat steeds meer wordt toegepast bij mensen met chronische pijnklachten, het leidt tot minder pijn.
Steeds hoor ik het argument “het is niet bewezen dat het werkt”. Alsof alles in de reguliere geneeskunde bewezen is. Bij toeval zijn ze er achter gekomen dat de pillen die ik slik ook werken voor mijn ontstoken gewrichten. Acupunctuur is in Azië een hele reguliere behandelingsvorm. In Nederland wordt het als alternatief gezien. De moderne geneeskunde is voor een groot deel gebaseerd op eigenschappen van gifstoffen van planten en dieren. De basis van de natuurgeneeskunde.
Reguliere artsen hebben lang niet overal een oplossing voor. Is dat erg? Nee, zolang ze open blijven staan voor andere mogelijkheden. Dat geldt ook voor artsen in de alternatieve geneeswijzen. Ik kan daarom ook niks met het woord alternatief. Voor mij dekt de term ‘complementaire geneeswijzen’ veel meer de lading. Het is aanvullend op de reguliere geneeswijzen.
Ik huldig het standpunt: voor acute klachten naar de reguliere artsen, voor chronische klachten combineer ik beide invalshoeken. Ik wil het beste uit twee werelden en dat gun ik anderen ook.
Deze column is gepubliceerd in het P-AL Magazine van oktober 2016
