In 2019 wil het kabinet strengere regels invoeren voor het krijgen van een Wia –uitkering [1]. Kan iemand straks met zijn beperkingen minimaal 1 functie uitvoeren dan heeft hij geen recht meer op een uitkering. Nu moet iemand minstens twee van de drie functies uit kunnen voeren.
Verder gaat de verdeling op de schop. Er komt straks 1 categorie: 35-99% arbeidsongeschiktheid. Hierdoor komen meer mensen in de regeling voor gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid terecht. Vinden deze mensen geen baan dan gaan zij in inkomen fors achteruit.
Deze regeling geldt straks alleen voor mensen die voor het eerst een aanvraag doen.
Misschien wil het kabinet zich voorbereiden op de toenemende groep mensen met een chronische aandoening. Momenteel heeft 1 op de 3 Nederlanders die werken een chronische aandoening. De verwachting is dat in 2030 circa 7 miljoen mensen een chronische ziekte hebben, dat is 4 op de 10 mensen [2].
Als iemand een beroep doet op de Wia, is hij samen met zijn werkgever minimaal 2 jaar bezig geweest om een passende functie te vinden die te combineren is met zijn gezondheidsklachten. Dat is niet gelukt anders vroeg hij geen Wia aan.
Ik blijf me maar verbazen dat er steeds wordt gekeken naar strengere regels. Als je de instroom wilt beperken, los je dat niet op met strengere regels. Mensen met een chronische aandoening zijn niet ineens beter. Sterker nog, door de toegenomen stress over inkomen nemen gezondheidsklachten toe en daardoor de zorgkosten. Daarnaast is er grotere kans op
- meer instroom in de bijstand
- toename van eenzaamheid en daardoor meer psychosociale klachten
- toename van schuldenproblematiek door verminderde inkomsten
En zo blijven we met z’n allen heerlijk in rondjes doordraaien en discussiëren over wiens verantwoordelijk dit is.
De belangrijkste vraag is: hoe houden we mensen met en zonder chronische aandoening gezond aan het werk. De werkgelegenheid en functies gaan sowieso veranderen.
Als het kabinet echt wat aan de instroom wil doen, kunnen ze beter beginnen met:
- Een betere afstemming tussen gezondheidszorg en sociale zekerheid. Bijvoorbeeld door een bedrijfsarts op de polikliniek in het ziekenhuis te betalen. Gevolg:
- de zorg en bedrijfsgezondheidszorg zitten dicht bij elkaar waardoor snel overleg mogelijk is.
- knelpunten op het werk worden snel aangepakt waardoor er een kleinere kans op uitval is
- eenduidige adviezen van bedrijfsarts en specialist richting werkgever en werknemer
Diverse projecten tonen de grote meerwaarde hiervan al aan.
- Ervoor zorgen dat werkgevers minder risico lopen als zij een medewerker aan willen nemen met een chronische aandoening, een verbreding van de no-riskpolis. Ook voor mensen die wel zelfstandig het minimumloon kunnen verdienen.
Ja, dit kost in eerste instantie geld maar levert uiteindelijk meer werkbehoud en weer geld op.
2 reacties
Het zou beter zijn dat ze niet meer naar het verschil van inkomen kijken, maar wat de beperkingen zijn.
Nog steeds is het zo dat iemand die een hoog inkomen had in de WIA komt, en zie dat niet veranderen door naar 1 beroep te kijken wat je nog kan doen. Juist de mensen met een lager inkomen en dus ook vaak lager geschoold, zwaarder werk, juist zij blijven de dupe van deze manier van berekenen. Terwijl juist deze mensen gewoon niet meer kunnen werken, of gewoon niet omgeschoold kunnen worden, doordat ze niet meer gewend zijn om te studeren.
Fysieke arbeid is gewoon zwaar, bedrijfsartsen en arboartsen weten vaak niet eens wat dit inhoudt omdat ze dit nog nooit hebben gedaan. Een betere inleving in her beroep, en weten wat het inhoudt maakt ook dat ze een betere inschatting kunnen maken waarom iemand bepaald werk niet meer kan doen.
Onzichtbaar ziek zijn, dit is ook zoiets, wat je niet ziet is er niet? Alles over 1 kam scheren? Wat voor de een geen klachten oplevert, kan juist voor een ander een enorme beperking zijn. Een bepaalde aandoening staat niet voor een standaard behandeling.
Mocht je ziek worden dan is het goed voor de zieke werknemer om zelf ook contact op te kunnen nemen met de bedrijfsarts, nog steeds bepalen werkgevers of je er naar toe mag. Klopt ook niks van.
Leuk dat je reageert Liseth. Het klopt dat als je een hoger inkomen hebt, de kans dat je een Wia uitkering krijgt groter is dan als je een laag inkomen hebt. Zwaar lichamelijk werk is een grote belasting op je lichaam zeker als je dat al jaren doet. Ook hiervoor geldt dat de genoemde regelingen die het kabinet in wil voeren het probleem niet oplossen. Een werkgever is verplicht een medewerker naar de bedrijfsarts te laten gaan, zelfs via een vrij spreekuur. Sinds vorig jaar zomer is er een nieuwe Arbowet. Als dat niet mag, speelt er vaak iets anders.
Hartelijke groet,
Annemiek