Grrr, je wordt er tureluurs van. Zorgverleners, vrienden of collega’s zeggen vaak dat je op zoek moet naar een nieuwe balans in verband met je gezondheidsklachten. Ook in de diverse brochures die je leest, staat dit regelmatig vermeld.Maar dat wil je niet elke dag.
Ja, er verandert zeker wat in je leven als je reuma of een andere chronische aandoening hebt. Het is van groot belang dat je je lichaam opnieuw leert kennen. Dat vergt wat zoekwerk. Je stoeit met de vragen:
- waar reageert mijn lichaam goed op en wat kan ik beter laten,
- hoe herstel ik het beste van activiteiten die ik doe,
- hoe deel ik mijn dag en week in,
- wat kost mij energie en wat levert mij energie op,
- wat vind ik belangrijk in mijn leven.
Balanceren
Maar bij dat balanceren zie ik steeds mensen voor me die op een smalle richel lopen en met veel kunst en vliegwerk op die smalle richel blijven staan. Of een koorddanser die een paar meter hoog op een touw loopt met zo’n evenwichtsstok in zijn of haar handen en hopelijk veilig de overkant bereikt. Het is elke weer afwachten of het net wel of helaas net niet lukt. En als je valt, val je hopelijk zacht en kun je weer opstaan. Maar vaker houd je er wat aan over. Als een koorddanser valt, breekt hij of zij meestal wat. Als dit een paar keer achter elkaar gebeurt, is de kans groot dat de koorddanser onzeker wordt.
Zo werkt dat bij jou ook. Als je steeds balanceert op het randje wat nog net wel gaat en wat helaas niet en je op de toppen van je kunnen blijft balanceren dan krijg je op den duur de rekening gepresenteerd. De reactie is bij iedereen net even anders. Enkele voorbeelden zijn:
- je krijgt extra klachten van je reuma of andere chronische aandoening
- je voelt je heel erg moe wat maar niet over gaat
- je raakt overspannen of erger omdat je steeds op de toppen van je kunnen hebt gefunctioneerd
Je probeerde juist bovenstaande te voorkomen door je zoektocht naar een nieuwe balans. Je wilde zo graag laten zien dat je nog een heleboel wel kunt en nu zit je alsnog met de gebakken peren. Daar kun je je nog heel vervelend onder voelen ook. Soms krijg je het gevoel dat je hebt gefaald, al is dat onterecht. Hoe kan het dan wel?
Het belangrijkste: stop met balanceren!
Uiterst grenzen
Natuurlijk ga je in het begin wel eens over je uiterste grenzen. Dat is geen enkel probleem. Dat hoort bij het zoekproces en is volslagen logisch. Als je daarna voldoende tijd neemt om daarvan te herstellen is er niks aan de hand.
Het is vervelender als je over je uiterste grens blijft gaan zeker als je daarna geen tijd of ruimte neemt om ervan te herstellen. Dan gaat het mis.
Maar ja, je wilt niet elke dag hetzelfde, enige vorm van flexibiliteit is fijn. Creëer voor jezelf dus een speelveld waarin jij je beweegt. Teken het desnoods op een papier. Zet de uiterste grens in een lijn rechts op het papier en zet links een lijn die fungeert als je basisniveau. Dat is het niveau waarop je geen klachten hebt of als je altijd klachten hebt waarop je de minste klachten ervaart. Dan zie je een speelveld ontstaan.
Houd nu eens een week lang je activiteiten bij. Waar zit je met welke activiteit op het speelveld? Hoe ziet jouw speelveld er na een week uit?
