Verlangend kijk ik door het grote raam naar binnen. Er staat een gezellig gedekte eettafel. Zelfgemaakte kerststukjes in het midden van de tafel met daar omheen brandende kaarsen in statige zilveren houders met vier armen. Het feestelijke servies is uit de kast gehaald en op elk bord ligt een heerlijke uitnodigende salade. Bij onze borden staan grote wijnglazen waar straks kinderwijn in komt. Terwijl ik samen met mijn vader, broer en zusje bij de nachtmis ben, zorgt mijn moeder voor een feestelijke maaltijd. Thuiskomen na een mooie kerkdienst, lekker eten en laat naar bed. Dat is pas feest. Nee, kerkelijk waren wij niet vroeger. Wij gingen alleen naar de nachtmis op Kerstavond. Gewoon omdat er dan een speciale kinderdienst werd gehouden. Geen saaie dienst waar de pater lastige woorden preekte maar een echt orkest dat veel kerstliederen speelde die wij uit volle borst mee mochten zingen. De enorm grote Kerststal vormde het decor. De pater maakte er met mooie katholieke rituelen een geheel van. Daar kon ik heel erg van genieten. Mijn moeder ging nooit mee. Zij was protestants en mijn vader katholiek. In de tijd dat zij verkering kregen en trouwden lag dat nog erg gevoelig. Ik heb dit verschil tussen mijn ouders nooit gemerkt. Zij deden er helemaal niet moeilijk over. Het was voor ons de gewoonste zaak van de wereld. Wij zijn wel gedoopt maar communie hebben wij niet gedaan. Mijn ouders vonden dat we dat zelf verder maar moesten beslissen. Zo sterk als de scheiding tussen katholiek en protestants was, is dat gelukkig nu niet meer. Tussen andere geloven heerst nog wel onenigheid welke nu de beste is. Ik kan daar niks mee. Geloof is voor mij een handvat om met de onzekerheden van het leven om te kunnen gaan zonder het een ander op te dringen. Laat een ieder vooral zijn eigen weg en richting hierin kiezen. Ik probeer wat voor mensen in mijn omgeving te betekenen, dat vind ik soms al ingewikkeld genoeg.