Grenzen stellen een kwestie van keuzes

Eén van de aspecten waar veel mensen mee worstelen, is het stellen van grenzen. Je hebt duidelijke grenzen en persoonlijke grenzen. Een duidelijke grens is bijvoorbeeld een hek. Een persoonlijke grens is veel minder duidelijk en voor iedereen verschillend. Het is geen slagboom die aangeeft tot hier en niet verder. Wat maakt het zo lastig die persoonlijke grenzen helder te krijgen? Omdat het geen scherpe lijn is. Je begeeft je meer op een speelveld. Hoe dat speelveld er precies uitziet is een individuele zoektocht en afhankelijk van de situatie.

Voor mensen met chronische of langdurige gezondheidsproblemen is dat vaak nog lastiger. Zeker als je net te horen hebt gekregen dat je aandoening blijft bestaan. Je weet nog niet hoe je lichaam gaat reageren op allerlei activiteiten. Het is dan logisch dat jij je een aantal malen buiten je speelveld begeeft. Je merkt het meestal aan een toename van je klachten. Hoe meer je van dergelijke ervaringen opdoet hoe duidelijker je grensgebied er voor jou uit komt te zien. Gun jezelf ook de tijd voor deze zoektocht. Merk je dat je er onzeker van wordt, schakel dan eerst terug naar activiteiten waarvan je zeker weet dat je deze aankunt en bouw daarop verder. 

Vervelender is het als je weet hoe je speelveld eruit ziet maar daar toch steeds te ver buiten treedt. Je weet dat wat je doet niet goed voor je is en toch doe je het met als consequentie dat je gezondheidsproblemen krijgt of de bestaande klachten verergeren. 

Als je merkt dat je je vaker buiten je grensgebied begeeft dan je lief is, ga dan bij jezelf eens na wat de reden is dat je dit steeds doet. Doe je dit bijvoorbeeld omdat

  • je wil laten zien dat je ook met je gezondheidsproblemen nog steeds alles kunt doen
  • je moeite hebt je aandoening te accepteren
  • je het lastig vindt tegen jezelf ‘stop’ te zeggen
  • de lat heel hoog legt voor jezelf
  • van alles van jezelf ‘moet’
  • bang bent afgewezen te worden en achter de geraniums belandt
  • anders, namelijk ……………..

En stel jezelf de vraag: wie heeft er baat bij als ik me steeds te ver en te vaak buiten mijn grensgebied begeef?

Negen van de tien keer is het antwoord: niemand. Sterker nog, je hebt er vaak alleen maar last van omdat je meer gezondheidsklachten krijgt. 

Het stellen van grenzen heeft vooral te maken met keuzes maken en beslissingen nemen. En dat is vaak eng omdat je meestal niet direct ziet wat de consequentie van je keuze is. Daarom is een persoonlijke grens ook niet zwart/wit of altijd even scherp. Dit is afhankelijk van de situatie waarin je je op dat moment begeeft en de vraag die jou wordt gesteld. 

Hoe duidelijker je echter weet hoe je grensgebied eruit ziet, des te beter je beslissingen en keuzes kunt maken die goed voor je zijn. Dit heeft niks met egoïsme te maken. Het is juist goed zorgen voor jezelf. Bijkomend voordeel, je bent duidelijker voor je omgeving. Zij weten dan beter wat ze van je kunnen verwachten. Er ontstaat een wisselwerking tussen jou en je omgeving. Al is dat wellicht op een andere manier dan je gewend bent of was. 

3 tips voor het stellen van grenzen:

  1. Wees eerlijk tegen jezelf en maak een keuze. Als je geen keuze maakt doen anderen dat voor je. Dat kan best een keer fijn zijn maar op de lange duur geeft dat strubbelingen en kans op conflicten. Ook je lichaam gaat allerlei signalen geven als je geen keuze maakt.
  2. Vraag jezelf af : van wie moet het eigenlijk en waarom moet het nu. Vervang het woord  ‘moeten’ door ‘willen’.
  3. Accepteer veranderde reacties in je omgeving. Als je keuzes maakt betekent het dat je reacties van je omgeving krijgt. Daar zullen ook negatieve bij zitten. Accepteer dat dit kan gebeuren.

Deel dit artikel

Facebook
Twitter
Linkedin
WhatsApp
Email

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2008 – 2024 Annemiek de Crom | Privacyverklaring | Cookieverklaring | Algemene Voorwaarden | Sitemap
Ga naar de inhoud