Dom, dom, dom. Nooit geweten dat door mij mensen worden ontslagen. Dat ik anderen mijn AOW laat betalen. Dat ik de sociale zekerheid om zeep help en de economie de afgrond in duw. Als klap op de vuurpijl maak ik ook nog eens gebruik van allerlei toeslagen en belastingvoordelen.
Ik werk als ZZP’er. Met de nadruk op Zonder Personeel want ik schep geen werkgelegenheid. Wel voor mezelf en voor anderen die ik weer inhuur, maar ook dat blijkt een misverstand te zijn. Door mijn lage tarieven jaag ik mensen in loondienst weg en ik geef werkgevers de gelegenheid mij allerlei opdrachten te gunnen. Lekker goedkoop voor de werkgever en ik heb een doekje voor het bloeden.
Yvonne Hofs wijdt er in de Volkskrant van 23 januari 2016 vier lange pagina’s aan. Zij ergert zich aan de jubelverhalen van ZZP’ers die aangeven dat het allemaal zo goed gaat, terwijl ik en duizenden van mijn collega’s rechteloos zijn. Velen van ons leven in armoede. Ze is boos op de politiek die geen maatregelen durft te nemen. Die laat belastingvoordelen voor ZZP’ers intact omdat zij bang is kiezers te verliezen.
In het hele artikel geen woord over de oorzaken van deze ware ZZP plaag. Met z’n allen draaien we liever om de hete brij heen: er is te weinig betaald werk voor iedereen! Zeker in loondienst. En helemaal voor mensen met een chronische aandoening. Wat is er dan fijner om ZZP’ers als zondebok aan te wijzen die je overal heerlijk de schuld van kan geven. Die je weg kunt zetten als stumpers omdat mijn collega’s en ik de dagloners van de 21 eeuw zijn.
Een mooie dekmantel om het gebrek aan banen te ontkennen. Dat heet ontkenningsgedrag. Dat doe je als de kern van het probleem te zwaar is om te dragen.
