Heeft jouw specialist je wel eens gevraagd hoe het op je werk gaat? Meestal komt dit onderwerp ter sprake bij het 1e consult. Dan krijg je de vraag “Wat voor werk doe je?” Of het goed of slecht gaat wordt wel genoteerd maar verder gebeurt er niks.
Logisch, je specialist weet veel van je aandoening en wil je graag genezen. Of als dat niet kan ervoor zorgen dat je zo min mogelijk hinder van je gezondheidsklachten hebt. Voor klachten in relatie tot je werk is er de bedrijfsarts. Hij is gespecialiseerd in het thema arbeid en gezondheid. Helaas is er nog weinig samenwerking tussen de specialist in het ziekenhuis en de bedrijfsarts. Soms krijg je zelfs tegenstrijdige adviezen.
Nog niet zo lang geleden was er alleen aandacht voor de lichamelijke klachten van reuma, later kwam er ook meer oog voor de psycho-sociale kanten van het hebben van een chronische aandoening. Denk aan verdriet, boosheid, depressieve klachten, omgaan met onbegrip, privé of op het werk, en het leren omgaan met je reumatische klachten.
Door betere begeleiding en verbeterde medicatie kunnen mensen makkelijker aan het werk blijven. Naast inkomen blijkt werken ook een positieve bijdrage te leveren aan je (psychische) gezondheid.
Daarom zijn een aantal reumatologen het project target@work gestart. Zij schenken systematisch aandacht aan werk tijdens het behandeltraject en nemen werk als een van de behandeldoelen in het behandelplan op. Dat is nieuw. Ook in de gezondheidszorg is maatschappelijk functioneren en kwaliteit van leven een steeds belangrijkere pijler. Target@work helpt een handje.
Reumatologen en reumaverpleegkundigen van 5 medische centra hebben in 2014-2015 proefgedraaid met een bijscholing, een teamsessie en het hanteren van praktische handvatten hoe zij tijdens het consult aandacht aan werk kunnen besteden.
De 5 medische centra zijn: Maasstad ziekenhuis, Maastricht UMC+, Medisch Spectrum Twente, Reade en St. Antonius ziekenhuis.
Is de bedrijfsarts dan niet meer nodig?
Zeker wel. De bedrijfsarts is een expert op het terrein van arbeid en gezondheid. Ook dat is een specialisme. Hij kan je helpen met tips voor op de werkplek zelf, zoals aanpassen van je werkplek of de uren die je werkt. Soms overlegt hij met je leidinggevende hoe zaken anders kunnen of bemiddelt hij tussen jou en je leidinggevende. Hij ondersteunt je ook bij de eventuele aanvraag voor een WIA-uitkering (Wet werk en inkomen uit arbeidsvermogen) als werken niet meer kan.
Door projecten als target@work worden knelpunten sneller gesignaleerd en zijn reumatologen en reumaverpleegkundige beter in staat je naar de goede persoon door te verwijzen. Het mooiste is natuurlijk als hierdoor reumatoloog en bedrijfsarts meer met elkaar overleggen hoe jij het beste aan het werk kan blijven. Ieder vanuit zijn eigen specialisme.
Doet jouw reumatoloog al mee?
4 reacties
Klinkt heel erg goed. Vraag mij alleen af of ik als artrose patiënt er iets aan heb.Mijn ervaring is door verwijzing naar fysiotherapeut. En dat is het. Heb de afgelopen 3 jaar heel wat strijd geleverd om gehoord te worden. En heel veel keren boos geweest op alles en iedereen. Bij huisarts, specialist. In mijn optiek liep ik met mijn kop tegen de muur. Af en toe flink depressief van, die alles vreselijke vermoeidheid en pijn. En maar zoeken en zoeken. Uiteindelijk een second opinion aangevraagd bij een neuroloog. Deze dokter heeft mij uiteindelijk doorgestuurd naar een Cesar therapeut. Dit bleek een goeden greep. Na 2 maal therapie en oefeningen behoorlijk op geknapt. Al terug kijkende ben ik er zelf achter gekomen dat het psycho- sociale erg op de achtergrond staat. Ik heb de afgelopen 3 jaar veel met de huisarts te maken gehad, ook hier weinig tot geen aandacht voor het psyco-sociale geheel. Heb zelf een gesprek met de office-manager aangevraagd, en mijn verhaal verteld. En ook dat onder de aandacht gebracht. En nu wil ik verder met mijn leven. Ik ben erg opgelucht dat ik nu uiteindelijk een therapie heb, die uit gaat van het zelf genezend vermogen. Ondanks de ziekte die er is. Het is een milde therapie vorm.
Dank voor je reactie Hanna. Wat vervelend dat je zo weinig begrip hebt gehad. Er is zeker nog veel werk te doen. Ook op het psychosociale vlak. Een van de zaken die extra aandacht krijgen bij target@work is het doorverwijzen naar de juiste persoon. Fijn dat jij in ieder geval de goede persoon gevonden hebt.
Ik ben laatst bij een andere reumatoloog geweest, diegene waar ik eerst bij was is inmiddels gepensioneerd. Het viel me op dat diegene waar ik nu bij kom open staat voor discussie. Maar nog steeds worden de klachten van hypermobiliteit niet of nauwelijks (h)erkend. Wel erg jammer want het komt er eigenlijk op neer op het moment dat je hypermobiel bent en je geen klachten hebt je ook niet bij de reumatoloog komt, op het moment dat je veel stijver wordt en er daardoor ook veel klachten ontstaan willen ze het niet meer (h)erkennen, want het valt in hun ogen wel mee, ja inderdaad ik ben veel minder hypermobiel doordat ik ouder ben en dan wordt iedereen wat stijver, ze geven alleen aan meer dan soepel. Dat je pijn hebt willen ze nog wel aan, maar verder houdt het op.
Ik vind dit erg jammer want ook ik loop tegen heel veel onbegrip aan. Een verzekeringsarts die het normaal vindt dat je in de ochtend stijver bent met opstaan, klachten worden gebagatelliseerd, maar ze voelen niet hoe het is om steeds weer na werk en activiteiten veel pijn te hebben. Zelf ben ik met behulp van huisarts en ergotherapeut op zoek gegaan naar mogelijkheden om mijn activiteiten te kunnen blijven doen. Gelukkig zijn dat de mensen waar ik heel veel aan heb gehad.Vooral bij mijn huisarts kon ik met vanalles terecht, dat vond ik erg fijn, heeft al mijn frustraties aangehoord en ook geholpen, ik heb hem daar ook voor bedankt. De fysiotherapeut probeerde me steeds de grens over te krijgen, gelukkig ben ik mondig genoeg en kan ik goed aangeven wat er wel en niet kan, met welke oefeningen ik meer pijn heb. Het heeft even geduurd maar we zitten nu op 1 lijn
Ik ben nu zover dat ik mijn energie goed kan verdelen, weet precies wat veel energie kost, en wat meer pijnklachten geeft. Hierin maak ik keuzes, vind ik het waard om daarna een keer veel meer pijn te hebben, en ben ik daarna erg moe dan accepteer ik dit en doe ik dat wat veel energie kost en veel extra pijn geeft, maar aan de andere kant kan ik daarna toch zeggen, ik heb genoten, en dit word me niet meer afgenomen. De dag erna ben ik dan “niet thuis”.
Voor mij en ook voor andere mensen die net zoals ik hypermobiel zijn zou het toch ook fijn zijn dat een reumatoloog eens in gaat zien dat hij er misschien weinig aan kan veranderen, maar dat we toch ook graag geholpen worden. En niet terug naar een huisarts worden gestuurd, want ik kan hier niks mee.
Pezen, slijmbeursklachten, artrose, pijn en vermoeidheid, verdriet,frustraties, boosheid, ik vind dat toch best wel het een en ander waarin we ook graag worden bijgestaan door een reumatoloog inclusief het (h)erkennen hier van.
Hopelijk gaat dit ook nog eens gebeuren
Dank je wel voor je uitgebreide reactie Loeske. Herkenning en erkenning zijn zeker belangrijke zaken. Het is ook vaak onmacht van de artsen omdat ze niet altijd een oplossing voor de klachten hebben. Op dat gebied is er zeker nog werk te verrichten. Fijn dat je in ieder geval voor jezelf goed in de gaten hebt hoe jij je energie het beste kan verdelen.
Groet,
Annemiek