Mijn tweede column voor het ReumaMagazine gaat over experimenteren op de werkplek. Het thema (dossier) van dit nummer is ‘wetenschap in de klas’. Ook bij wetenschap komt experimenteren, proberen en testen veel voor.
Bijkomend voordeel deze keer: naast mijn column staat een lekker plantaardig recept:-).
Experimenteren
Ze komt gespannen het kantoor binnenlopen. Langzaamaan pakt ze haar werkzaamheden weer op na een lange tijd afwezigheid vanwege ziekte.
Het is vandaag haar eerste werkdag en haar collega’s bieden een warm welkom. Van tevoren zijn afspraken gemaakt wat ze op gaat pakken en hoelang ze op kantoor aanwezig is. Ondanks dat voelt ze zich erg zenuwachtig.
“Hoe weet ik of ik dit al aankan?”, vraagt ze onzeker als we eerst even rustig aan de koffie zitten.
“Daarom beginnen we op een niveau waarvan we zeker weten dat je het aankunt en bouwen dat rustig verder uit. Iedereen van je team weet dat je op de weg terug bent en experimenteerruimte nodig hebt”, moedig ik haar aan.
De proef op de som nemen, zaken proberen. We doen het eigenlijk te weinig. Alsof je iets vreselijks hebt gedaan als je vertelt dat iets is mislukt. Even flink balen of mopperen hoort bij mislukken. Daarna probeer je het gewoon op een andere manier. Voordat Einstein doorbrak gingen er talloze mislukkingen aan vooraf. Na elke mislukking wist hij wat hij de volgende keer beter anders kon doen.
En dat is de essentie. Om verder te komen, is het van belang dat je durft te experimenteren. Dat je gaat onderzoeken wat wel werkt en wat je beter kunt laten. Daar kom je alleen achter door het te doen. Zeker als je je werk weer op gaat pakken, kun je niet direct op je oude niveau functioneren. Het is zaak dat je de belasting rustig opbouwt en voelt hoe je lichaam daarop reageert.
Nog mooier is het als al je collega’s elke week tijd krijgen om te experimenteren. Dat het heel normaal is om te zeggen: ‘Vanmiddag heb ik experimenteertijd’. Kijk eens wat dat oplevert aan kwaliteit van werk en werkplezier.
