Op 11 april was het congres ‘ Werkbehoud bij chronische aandoeningen’, georganiseerd door Fit for Work Nederland en de SER (Sociaal economische Raad).
Diverse sprekers kwamen aan het woord maar het meest werd ik geraakt door de presentatie van Suzanne Kaal, internist-oncoloog, en Desiree Dona, klinisch arbeidsgeneeskundige (zeg maar bedrijfsarts op de polikliniek). Beiden werken ze in het Radboud UMC in Nijmegen.
Het was niet alleen de inhoud die mij trof maar ook de manier van presenteren. De specialist in doktersjas, de klinisch arbeidsgeneeskundige een paar meter verderop. In een gesprek met elkaar vertelden ze over voorbeelden uit hun praktijk. Hoe hun samenwerking ervoor zorgt dat mensen aan het werk kunnen blijven. Of als mensen uitgevallen zijn op het werk, hoe ze dan weer terug kunnen komen.
Werk als onderdeel van de zorg
Werk is meer dan geld verdienen. Tijdens een behandeling kan werk juist voor afleiding zorgen en zelfs bijdragen aan herstel. Als de begeleiding maar goed is en er wordt gekeken welke taken je op het werk uitvoert en hoe lang je dat doet.
Beide dames lieten zien, hoe belangrijk het is dat werk aan de orde komt in een gesprek met de specialist.
De belangrijkste boodschap was: deze samenwerking tussen specialist en klinisch arbeidsgeneeskundige moet in meer ziekenhuizen van de grond komen.
Voordelen bedrijfsarts op de polikliniek
In de zaal zaten ook hoge ambtenaren van de ministeries van VWS (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) en SZW (Sociale Zaken en Werkgelegenheid). Ze waren erg betrokken bij het onderwerp maar wat terughoudend in deze samenwerking.
In mijn woorden: ze vinden dat werkhervatting vooral een taak is van bedrijven. Deze moeten afspraken maken met zorgverzekeraars. Ze vinden dit geen taak van de overheid.
Ik kijk daar anders tegen aan. Ik vind dat de overheid hier wel een rol in moet spelen omdat een samenwerking tussen specialist en bedrijfsarts op de polikliniek grote voordelen heeft.
- Als een specialist en een bedrijfsarts allebei op dezelfde afdeling werken, komt er 1 advies richting werkgever en werknemer. Het komt nu nog te vaak voor dat een specialist zegt dat je niet moet werken en een bedrijfsarts zegt dat het wel kan. Dit is onduidelijk voor zowel werkgever als medewerker. Het levert de medewerker veel stress op met meer kans op toename van gezondheidsklachten.
- Helaas spreek ik regelmatig specialisten die aangeven geen contact te kunnen krijgen met de bedrijfsarts om te overleggen. Dit kost onnodig veel tijd en erger: het belemmert het herstel en goede re-integratie. Een bedrijfsarts op de polikliniek die ook nog veel weet van de aandoening zorgt voor snel overleg. Dit voorkomt onnodig tijdsverlies.
- Er zijn bedrijfsartsen die vinden dat de specialist te veel op de stoel gaat zitten van de bedrijfsarts en andersom. Dit veroorzaakt irritatie en vertraging in de begeleiding. Door de twee specialisten te laten samenwerken is dit geen probleem meer. Sterker nog: er ontstaat meer respect voor elkaars deskundigheid.
- Niet iedereen heeft toegang tot een bedrijfsarts. Denk aan zelfstandig werkenden (ZZP’ ers), mensen met een uitkering, mensen die op zoek zijn naar een leuke functie. Een bedrijfsarts op de polikliniek zorgt ervoor dat ook deze mensen bij een bedrijfsarts terecht kunnen.
Hebben bedrijven dan geen bedrijfsarts meer nodig?
Jawel, om een aantal redenen:
- Niet iedereen die een bedrijfsarts bezoekt moet naar een ziekenhuis voor behandeling.
- Voor een bedrijf is het fijn als een bedrijfsarts de organisatie goed kent.
- Voor bedrijfsartsen die voor bedrijven werken is het ook fijn als er een gespecialiseerde bedrijfsarts op de polikliniek van het ziekenhuis zit. Een bedrijfsarts kan niet alles van een aandoening weten. Zeker als ze wat zeldzamer zijn. Hoe fijn is het voor hen als ze terug kunnen vallen op een collega in het ziekenhuis die zich heeft gespecialiseerd in de aandoening en de daarbij horende knelpunten gericht op werk.
Het echte probleem
Een bedrijfsarts op de polikliniek heeft grote voordelen. Voor de mensen met een chronische aandoening of ernstige ziekte is het van groot belang dat de samenwerking tussen de specialist en de klinisch arbeidsgeneeskundige goed is. Beiden helpen bij het herstel of vermindering van klachten.
Eigenlijk is er maar één probleem. Wie betaalt de bedrijfsarts op de polikliniek? Daar gaat de discussie echt over. Het Radboud UMC betaalt deze klinisch arbeidsgeneeskundige zelf. Welk ziekenhuis pakt de handschoen ook op?
